Promienie życia

Promienia słońca spod chmur się wybijają,
W okno mojego życia cicho pukają.
Są takie jasne,długie oraz cieplutkie,
I owijają moje serce malutkie.

Przebijają szarą powłokę złości,
Sieją nasienia szczęścia,dobra ,miłości.
Rozrasta się dobra,ogromna roślina,
Po której wysoko do Boga się wspinam.

Jest jak anioł,który zawsze mnie podnosi,
Jak człowiek ,który o wybaczenie prosi.
Jest moja podporą gdy świat się zawala,
Kimś kto mój największy dar - życie ocala.